تحلیل میراث متنی در شعر طاهره صفارزاده

       شاعران معاصر به منظور ژرفا بخشیدن دیدگاه‌های شاعرانه خویش و تأثیر گذاشتن شعر بر مخاطب به‌ گونه‌های متفاوتی از متون سنتی بهره برده‌اند؛ متونی که به حوزه سنّت دینی، ادبی، اسطوره‌ای و فولکولوریک وابسته است و با کارکردی تأثیرگذار، میراث گذشتگان را با ساختی تازه در اختیار امروزیان قرار می‌دهد. این منابع و خاستگاه‌ها که «میراث متنی» نامیده شده‌اند؛ پشتوانه فرهنگی یک شاعر و بستر مناسبی برای باروری سروده‌های او می‌باشند. بهره‌گیری از این متون در بلاغت سنتی با نام‌های مختلفی مثل: «تضمین»، «ﺗﻠﻤﯿﺢ»، «اقتباس» مورد بحث قرار گرفته و امروزه با نام «بینامتنیت» یکی از مباحث مهم نقد ادبی است. صفارزاده از شاعران معاصر است که از ادبیات کهن و کلاسیک فارسی بهره‌های فراوانی برده است و علاوه بر شاعری، مترجم قرآن‌کریم و نهج‌البلاغه است و همین تأثیرپذیری وی از متون دینی به ‌ویژه قرآن را بیشتر نشان می‌دهد. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به این سوال اصلی پاسخ داده است که میزان بهره‌گیری صفارزاده از میراث متنی به چه اندازه و چگونه است؟ یافته‌ها نشان می‌دهد که وی با توجه به آشنایی با متون دینی و ادبی، سروده‌های خویش را عمق و غنا بخشیده و بر همین پایه شعر او سرشار از متون دینی و اسطوره‌ای است.